Szanowni Państwo,
magiczny świat kolei fascynuje wiele osób od lat. I tych małych i tych bardzo dużych. Jest jednym z elementów dziedzictwa technicznego i kulturalnego Europy oraz nowoczesnego świata, będąc „swoistym dzieckiem” maszyny parowej.
Skąd tytuł Ostatnia Fabryka Parowozów? Ma ona łączyć „stare” z „nowym” ale nie zapominać, skąd owe ‚stare’ się wywodzi. Pomimo wielu znakomitych konstrukcji parowozów, osiągnięć polskiej myśli kolejowej okresu międzywojennego i po II wojnie światowej zdajemy się nie doceniać, jak wiele zmieniła w naszym życiu kolej. Fascynując się nowoczesnością zapominamy o historii. Tej dobrej historii.
W ostatnim czasie następuje renesans kolei i renesans samych parowozów. Ale to co pozostało jest namiastką tego co było kiedyś. Inne narody szczycą się swoją historią a my nadal staramy się o niej nie pamiętać albo robimy zbyt mało, żeby ją ocalić. Może się okazać, że po remoncie lokalnej linii znikną np. semafory kształtowe, chociaż były sprawne a stacyjki z klasą, które warto odnowić zostaną zastąpione zestawami siedzisk z przetargu, które zardzewieją w następnym sezonie.
Ostatnia Fabryka Parowozów jest taką cegiełką aby pokazać, że historia może dobrze współdziałać ze współczesnością. Cegiełką uzupełniającą świat witryn internetowych poświęconych kolei.
Materiały z okresu luty 2016 do lipiec 2017 były publikowane na stronie Obywatelskiego Komitetu Obrony Kolei na Opolszczyźnie, którą stworzyła Ania Ostrowska i zarządzała wiele lat. Ania przez wiele lat była także filarem tego przedsięwzięcia. Doceniamy jej pomoc.
Norbert Tkaczyk i Przemysław Ślusarczyk
W trosce o jakość a przede wszystkim o spam zalewający internet komentarze są zatwierdzane przez administratora strony i mogą się pojawić z opóźnieniem. NIE cenzurujemy wpisów (z wyjątkiem wulgaryzmów i upolityczniania!), cenimy wzajemną dyskusję i szacunek do pracy drugiej osoby.