Warmińsko-mazurskie

Kategoria artykuły ze strony Ostatnia Fabryka Parowozów Norberta Tkaczyka i Przemysława Ślusarczyka poświęcony opolskiej kolei i nie tylko, inżynierii kolejowej, podróżom, wydarzeniom i imprezom z branży transportowej.

Ełcka Kolej Wąskotorowa

Przemysław Ślusarczyk Leave a Comment

Podróż w czasie

Ełcka Kolej Wąskotorowa to jedno z nielicznych miejsc w Polsce, gdzie można rozkoszować się podróżą w czasie. A czas podróży odmierza równomierny stukot podkładów. Ten prawdziwy dźwięk kolei.

EKW zarządzane przez Muzeum Historyczne w Ełku. Jest jedną z nielicznych kolei, która funkcjonuje nieprzerwanie do dzisiaj. Zbudowano ją w latach 1910-1913. Szczęśliwie przetrwała okres II wojny światowej, oraz rok 1945, kiedy to Armia Czerwona i jej poplecznicy grabili, niszczyli wszystko co im w ręce wpadło.

Głównym zadaniem EKW (d. Ełckiej Kolei Dojazdowej) był przewóz mieszkańców okolicznych wsi do Ełku oraz transport towarów. Służyła aż do lat 90. XX wieku jako regionalne źródło transportu. W 1991 roku Ełcka Kolej Wąskotorowa została uznana za zabytek. Od 2002 roku prowadzi tylko kursy turystyczne.

Ełk jest jednym z nielicznych w Polsce miejsc, gdzie funkcjonuje zasada dużego i małego dworca. I obydwa te dworce są czynne. Więcej informacji, rozkład jazdy, bilety online znajdują się na stronie: https://muzeum.elk.pl/kolej-waskotorowa/

zdjęcia, film: Przemysław Ślusarczyk. Wszelkie prawa zastrzeżone.
« ‹ z 2 › »

Muzeum Tradycji Kolejowej w Węgorzewie

Przemysław Ślusarczyk Leave a Comment

Dawna stacja kolejowa Węgorzewo

Muzeum powstało w 2007 roku z okazji stulecia linii kolejowej Kętrzyn-Węgorzewo. Prowadzone jest przez Fundację Dziedzictwo Nasze z Węgorzewa. Siedzibą są pomieszczenia dawnego dworca kolejowego.

Na otwarcie placówki zorganizowano w dawnej poczekalni wystawę “Koleje mazurskie – pamięć wieku”. Eksponaty pochodzą w przeważającej części ze zbiorów prywatnych. Tworzą następujące grupy tematyczne: urządzenia zabezpieczenia ruchu kolejowego, urządzenia techniczno-warsztatowe. urządzenia techniczne służby drogowej, części taboru kolejowego, wyposażenie wnętrz, tablice informacyjne, ubiory i wyposażenie pracowników kolei oraz archiwalia i zbiory biblioteczne.

Muzeum sezonowo. Czynne jest od 1 maja do 31 października. Poza sezonem zwiedzanie jest możliwe po uprzednim uzgodnieniu telefonicznym. Wstęp jest płatny.

Jest jednym z ciekawszych miejsc w Polsce wartym odwiedzenia. Atutem jest monograficzność zbiorów i uporządkowanie tematyczne. Ze stacji można również pojechać drezynami do d. stacji kolejowej w Mamerkach, oddalonej o 9 km. Jest to możliwe po wcześniejszym umówieniu.

zdjęcia (wszelkie prawa zastrzeżone) i tekst: Przemysław Ślusarczyk
« ‹ z 2 › »

Stacja Giżycko

Przemysław Ślusarczyk Leave a Comment

Małe reminiscencje z pobytu na Mazurach.

Stację w dawnym Lötzen a powojennym, Lec i Łuczanach oddano do użytku w 1868 roku. Od sierpnia 1946 roku tak jak miasto przemianowana została na Giżycko, od spolszczonej formy nazwiska ewangelickiego kaznodziei i działacza ruchu mazurskiego – Gustawa Gizewiusza (Giżyckiego).

Tak jak w wielu miejscach wraz z nastaniem polskiej administracji w 1945 roku w dawnych Prusach Wschodnich decyzja zmiany wywołała duży protest mieszkańców miasta. W październiku 1946 r. Komisja Ustalania Nazw Miejscowości przy Ministrze Administracji Publicznej podtrzymała swoją decyzję. Niemniej długo jeszcze używano w Giżycku nazwy Łuczany, która zachowała się do dziś w potocznej nazwie Kanału Łuczańskiego, przecinającego miasto.

Stacja posiada dwa perony i trzy krawędzie. Nadal działa tam kasa. Największy ruch pasażerski jest w czasie wakacji. Obecnie czynna jest tylko linia Białystok – Głomno. Zlikwidowano: Giżycko – Kruklanki, Giżycko – Węgorzewo, Giżycko – Orzysz.

Obecnie odcinek Ełk – Giżycko jest wyłączony z ruchu. Związane jest to z modernizacją stacji Ełk i budową linii via BalticaPrzewóz odbywa się autobusową komunikacją zastępczą. Jak podaje PLK SA po elektryfikacji odcinka Ełk – Giżycko, przebudowie stacji pośrednich prędkość szlakowa ma wzrosnąć z 80 do 160 km/h.

zdjęcia i film (wszelkie prawa zastrzeżone), opracowanie: Przemysław Ślusarczyk